Bazı yollar vardır, sadece ayak izimizi değil, yüreğimizi de taşır. Adımlarımızla değil, umutlarimizla yürürüz onları.
Gönüllülük böyle bir yol işte.
Yolun sonunda bir makam, bir unvan, bir ödül yoktur.
Ama bir insanın yüreğine düşen o küçücük tebessüm vardır ya…
İşte bütün emek, bütün yorgunluk, bütün fedakârlık onun içindir.
Biz bu yolu gönülden yürüdük.
Hiçbir karşılık beklemeden, hiçbir menfaatin gölgesine sığınmadan…
Tanımadığımız insanların acılarına merhem olmaya çalıştık.
Bir çocuğun avucuna sıcak bir el bıraktık, bir annenin gözyaşına umut olduk, bir yaşlının yalnızlığına dost olduk.
Kendi derdimizi bir kenara koyup, bir başkasının derdini kendimize dert edinmenin ne demek olduğunu bu yolda öğrendik.
Bazen bir kapı çaldık, karşılığında sadece “Allah razı olsun” dendi.
İnanın, dünyadaki hiçbir ödül, hiçbir madalya o cümlenin ağırlığını taşıyamaz.
Çünkü gönüllülük, insanın kalbini hafifleten tek iyiliktir.
“İyilik bulaşıcıdır” derler ya…
Doğrudur.
Bir kez bir insanın yüzündeki gülümsemeye sebep olduğunuzda, kendinize şu soruyu sormaya başlarsınız:
“Acaba başka hangi hayatlara dokunabilirim?”
İşte gönüllülük, o sorunun peşinden koşmanın adıdır.
Bir defa dokunursunuz, sonra bir daha, bir daha…
Her dokunuş sizi değiştirir, büyütür, dönüştürür.
Bu yolun yorgunluğu bile güzeldir.
Çünkü bilirsiniz ki yorulduğunuz yer, bir insanın nefes aldığı yerdir.
Bir çocuğun gülümsediği, bir annenin içinin rahatladığı, bir yaşlının yalnızlıktan kurtulduğu yerdir.
Ve insan, kaç yaşında olursa olsun, bir hayatın iyiliğine vesile olabilmişse…
İşte o gün gerçekten yaşamıştır.
Biz gönülden gönüllü olduk.
Belki dünyanın karmaşası içinde küçücük bir ışık yaktık ama biliyoruz ki her ışık bir karanlığı deler.
Belki bir kişinin acısını hafifleterek başlayıp umutla çoğaldık.
Ve bugün biliyorum ki:
İyilik, insanın kendine bıraktığı en temiz izdir.
Bu yazıyı okuyan herkese sesleniyorum:
Eğer bir gün içinizde bir iyilik isteği kıpırdarsa, sakın susturmayın.
Bir kapı çalın, bir gönül alın, bir el tutun, bir tebessüm armağan edin.
Çünkü gönüllülük, aslında bir başkasını değil, en çok kendimizi iyileştirdiğimiz bir yolculuktur.
Ve unutmayın…
Biz bu yolu gönülden yürüdük.
Gönlümüz yettikçe de yürümeye devam edeceğiz.
